Wat als je snel moet huilen als je hooggevoelig bent?
Ben je hooggevoelig en heb je er last van dat je soms snel moet huilen? Of heb je juist geleerd om je tranen weg te slikken? Wat ik leerde was dat er wat mis met me was en dat ik vooral harder moest worden. Me aan moest passen. Wat natuurlijk niet werkte, want hierdoor kreeg ik er alleen maar meer last van. Hieronder lees je mijn persoonlijke verhaal waarom ik het idee kreeg dat ik harder moest worden. En je leest waarom huilen goed voor je is en hoe jij ermee om kan gaan als je snel huilt.
Van de schrik en de pijn barste ik in tranen uit
Als tiener werkte ik als caissière bij een locale supermarkt. Tijdens koopavond was er een tekort aan kleingeld en had ik de opdracht om uit zo’n enorm ouderwetse kluis met een hele zware dikke deur de rolletjes kleingeld te pakken. Ijverig had ik het geld gepakt en gooide ik de deur dicht. Om kracht te kunnen zetten, had ik mijn andere hand op de rand van de kluis. De zware deur dreunde bijna dicht en kwam tot stilstand. Mijn vingers zaten tussen die deur. Ik barstte in tranen uit, van de schrik en de pijn. Mijn vingers werden blauw, vuurrood en begonnen direct te zwellen.
Ik moest maar wat harder worden…
Ik belande bij een huisarts die weekenddienst had. Luid snikkend zat ik in de stoel tegen over hem en hij keek me indringend aan. Voordat hij 1 blik had geworpen op mijn hand zei hij: ‘jongedame, waarom huil je zo?’ Zijn vraag maakte dat ik me schaamde voor mijn tranen en hoewel ik echt probeerde mijn verdriet in te slikken ging ik alleen maar meer snikken. Daarna stak hij een betoog af dat leed, pijn, slechte periodes horen bij het leven en dat ik het mijzelf makkelijk zou maken als ik wat harder zou worden. Omdat ik anders een heel zwaar leven zou krijgen, vertelde hij er nog achteraan. Zwijgend en luid snikkend nam ik zijn betoog aan. Hoe dan, dacht ik? Met een paar zwaar gekneusde vingers en een ‘hele wijze les’ ging ik de deur uit.
Harder zijn werkte averechts, waardoor ik alleen vaker moest huilen
Eigenlijk vanaf klein kind af aan heb ik dit soort ‘wijze lessen’ meegekregen. Ik was een huilbaby. Daar was natuurlijk ook wat mis mee. Ik woonde heel jong al zelfstandig en had fulltime werk. Waar ik dapper probeerde om harder te zijn. Wat natuurlijk niet lukte en dan werd ik ziek of ik voel om.
Dan kwam ik bij een bedrijfsarts die me weer opdroeg: dat ik iets harder moest worden. Of een huisarts die vond dat na al die tranen en therapie (wat ook niets hielp) dat antidepressiva wel een goed idee was. Ik heb het hier over situaties van meer dan 20 jaar geleden. Je zou denken dat dit tegenwoordig minder vaak voorkomt omdat er met huilen niets mis is. Maar tot mijn verbazing kom ik het nog steeds tegen en hoor ik het terug van mijn clienten.
Als je huilt moet je naar een psycholoog!
Zo heb ik de afgelopen 2 jaar vreselijk gestoeid met fysieke klachten, waar ze geen goede diagnose voor konden stellen. Maar ik had altijd pijn in mijn lichaam en ik kon amper meer de trap op. Dus ik ging na lange tijd weer naar de huisarts. Tot 2 jaar geleden sportte ik iedere dag maar door al die klachten ben ik me steeds slechter gaan voelen. Bij de huisarts vertelde ik mijn klachten en de frustratie en de onmacht kwam naar boven. De tranen rolden over mijn wangen. Het proces van tests en onderzoeken startte de huisarts adequaat op. En passant vertelde ze me ook nog dat ze me wel een verwijzing voor een psycholoog wilde geven als ik dat fijn zou vinden. Een psycholoog, serieus omdat ik huil?
Heel even voelde ik me weer zo ongemakkelijk. Maar geloof me: er is niet mis met huilen. Huilen is hartstikke gezond!
Door te huilen laat je spanning los
Als je huilt wil het nog niet zeggen dat je verdrietig bent. Je kan ook huilen als je iets spannend vind, je gestresst bent of fysieke pijn hebt. Huilen heeft een ontspannende werking op lichaam en geest. Door te huilen kun je de emotionele stress ontladen die je in je zit. Dus mijn tranen bij de huisarts, de bedrijfsarts of mijn leidinggevende hadden een functie: het ontladen van spanning. Niks mis mee!
De pijn wordt alleen maar groter als jij je gevoelens wegstopt
Soms huil je wel omdat je echt verdrietig bent of emotionele pijn hebt. Zoals bij rouw of afscheid nemen. Ook dan heeft huilen een belangrijke rol. Door het verdriet toe te laten en te huilen verwerk je de gebeurtenis. Als je het verdriet wegstopt of probeert te verdoven met bijvoorbeeld alcohol of ‘comfort food’ dan wordt het verdriet, de spanning of de pijn eigenlijk alleen maar groter. In dit artikel wat ik eerder schreef kun je lezen wat je kan doen om anders om te gaan met je gevoelens en ze niet te dempen. Een emotie voelen en toelaten is vele malen minder pijnlijk dan er jarenlang mee rondlopen.
Je schamen voor je gevoeligheid
Onderzoek toont aan dat de meeste mensen die huilen zich opgelucht voelen na een huilbui. Mits zij geen schaamte voelen omdat de omgeving er wat van vindt. Onbegrip, oordeel en ‘wijze lessen’ van je omgeving zorgen voor schaamte. Terwijl het enige wat er nodig is, dat het er mag zijn. Het is natuurlijk fijn als je omgeving jou dat geeft, die geruststelling, dat je kan en mag huilen. Maar de geruststelling zit eigenlijk in jezelf. Mag je kwetsbaar zijn van jezelf? Want als jij maar vaak genoeg hebt gehoord dat er iets mis is met huilen, ga je misschien net als ik dapper proberen om harder te zijn. En je schamen voor je tranen, alsof kwetsbaarheid iets slechts is.
Eigenlijk gaat het over de angst om afgewezen te worden
Dus juist het oordeel van de dokter, of wat ik heb ervaren als oordeel maakte dat ik alleen maar nog meer ging huilen. En schaamte over dat ik mijn gevoeligheid zo liet zien aan andere mensen. Schaamte over wat ze van mij zouden vinden. Onderzoek door Brene Brown, auteur van vele boeken, professor en wetenschappelijk onderzoeker wijst uit dat het primaire gevoel onder schaamte is de angst om afgewezen te worden. De angst om niet verbonden te zijn met andere mensen om je heen. Terwijl kwetsbaarheid, jezelf kunnen laten zien en gevoeligheid juist wel zorgt voor verbinding met een ander. Ze maakte verschillende TED-talks, die je hier veel inzicht over kunnen geven. En ze zijn ook echt leuk om te kijken, het is geen taai onderzoeksmateriaal.
Wat je helpt in spannende situaties
Wat mij echt zoveel helpt in spannende situaties is mijzelf toestemming te geven om het spannend te mogen vinden en niets tegen te houden. En mijzelf toestemming te geven om te mogen huilen als dat gebeurt. Als vervolg op de huisarts onlangs, was ik pas in het ziekenhuis. Onderzoek om enge ziektes uit te sluiten, vind ik best spannend, of eng. Vooraf ben ik me gaan gronden, dat helpt heel erg tegen angst of onzekerheid.
Eenmaal bij de specialist heb ik tijdens het uitleggen van mijn klachten ook aangegeven dat ik hooggevoelig ben en het best spannend vond. De specialist was zo begripvol. Gewoon door het te benoemen vloeide alle spanning helemaal weg en het onderzoek ging prima. Geef jezelf toestemming. Er is niets mis met je gevoeligheid, sterker nog ik denk dat de wereld mooier wordt als we gewoon laten zien wie we zijn en onze gevoeligheid juist nog meer ontwikkelen. Als je stopt met vechten om alles in te houden en je aan te passen ga je je echt zoveel beter voelen. Je mag er helemaal zijn, zoals jij bent!
Wil je nog meer lezen over het omgaan met je emoties? Misschien haal je ook nog tips uit mijn artikel Omgaan met intense emoties als je hooggevoelig bent.
Edit: na het schrijven van dit artikel kreeg ik zoveel reacties van mensen die zich herkennen in dit verhaal. ik besloot er een healing meditatie voor te maken, die kun je hieronder beluisteren.