Ben je hooggevoelig en heb je soms het gevoel dat het leven je overweldigd? Voelt het soms alsof je vastloopt en dat er geen uitweg is? Het aardse leven kan hard zijn, zeker als je hooggevoelig bent. Regelmatig krijgen we bij het Centre of joy berichten van hooggevoelige mensen die het moeilijk hebben, depressief zijn of die aangeven aan zelfmoord te denken. Het is een gevoelig onderwerp voor veel mensen om aan te geven dat je het écht niet meer ziet zitten. Er lijkt ook vaak een taboe op te liggen, terwijl juist veel mensen hiermee rondlopen. Daarom hebben we besloten dat we hierover iets willen delen. Dit artikel gaat over ‘wat als je het niet meer ziet zitten als je hooggevoelig bent?’
Waardoor je soms wordt meegesleept in de stroom van gevoelens en gedachten
Als je hooggevoelig bent dan komt er meer informatie bij je binnen en verwerk je al die informatie op een dieper niveau dan iemand die niet hooggevoelig is. Ook je gevoelens en gedachten kun je intens ervaren waardoor je soms wordt meegesleept in de stroom van gevoelens en gedachten. Veel HSP’s hebben nooit geleerd hoe ze op een goede manier om kunnen gaan met al die intense sensaties.
Waardoor je het contact met jezelf verliest
Hooggevoelige mensen voelen hun omgeving goed aan, zo goed dat ze hierdoor het contact met zichzelf verliezen. Dan kan het erg lastig zijn om je grenzen te voelen of grenzen aan te geven. Daarnaast hebben veel hooggevoelige mensen hoge idealen en verwachtingen en vragen hierin veel van zichzelf. Zoveel dat ze bewust of onbewust hard zijn voor zichzelf waarmee ze pijn in zichzelf veroorzaken.
Soms kan het leven hard bij je binnen komen
Het leven kent zijn ups en downs, dat geldt voor iedereen. Maar als je veel meemaakt in je leven en je nooit hebt geleerd hoe je met je (hoog)gevoeligheid om kan gaan dan kan het leven hard bij je binnen komen. Zo hard dat je er somber en depressief van wordt of dat je geen uitweg meer weet. Het kan je een gevoel geven dat je vastloopt en er zelf niet meer uitkomt. En soms dan is het misschien ook nog lastig om er met een ander over te praten of loop je rond met het idee dat niemand je begrijpt.
Je bent niet alleen
Ik wil je laten weten dat je niet alleen bent! Weet je dat er naar schatting jaarlijks ongeveer 120.000 mensen het gevoel hebben dat ze er niet meer uitkomen? Ik herken het zelf als geen ander. Meer dan 25 jaar geleden zat ik zelf in een fase in mijn leven dat ik me heel erg depressief voelde en het niet meer zag zitten. Ik zat in een relatie waarin ik mezelf volledig was kwijtgeraakt. Ik voelde me niet thuis in deze wereld en ik had het idee dat niemand me begreep. Deze gevoelens zorgden ervoor dat ik serieus heb nagedacht om uit het leven te stappen en ook heel dichtbij een poging was om het ook te doen.
Wat ik eigenlijk nodig had
Als ik nu terugkijk op die donkere periode in mijn leven dan weet ik dat ik een groot verlangen had naar iemand die me wel begreep. Iemand die er voor me kon zijn, zonder oordeel of goede adviezen. Ik had het nodig om om te leren gaan met hooggevoeligheid en meer grip te krijgen op mijn gevoelens en gedachten. En ik had praktische hulp nodig om mijn leven te veranderen. Deze dingen hebben er voor mij voor gezorgd dat mijn leven is veranderd, stap voor stap. Mijn eerste stap was: hulp zoeken die bij mij echt past en iemand die me begreep.
Gelukkig worden na een periode van depressie
Ik ben blij en gelukkig dat ik destijds niet de stap heb gezet om zelfmoord te plegen. Ik heb hier namelijk ook nog wat te doen op aarde, ik ben er niet voor niets! Ik ken verschillende mensen die ook erg depressief zijn geweest of die zelfs pogingen tot zelfmoord hebben ondernomen. En al die mensen zijn net als ik blij dat het niet gelukt is. Frank Schaake schreef er een boek over, 24 van de 100.000. Het boek gaat over mensen die vreselijk veel moeite hadden met het leven, er probeerden uit te stappen en daarna alsnog besloten om het beste van hun leven te maken. Hoop. Dat is wat ik je mee wil geven als jij denkt dat je vast bent gelopen of het niet meer ziet zitten. Wil je meer weten over het boek, dan kun je het hier bestellen.
De verhalen die met ons gedeeld worden
Regelmatig ontvangen wij berichten van mensen die het gevoel hebben vast te zijn gelopen of die het niet meer zien zitten. Vaak zijn het hele persoonlijke verhalen, verdrietige ervaringen en de vraag om hulp bij de verwerking van trauma, angst en verdriet. De verhalen raken mij enorm en het vertrouwen ontroert me. Als het kon, dan zou ik iedereen wel willen helpen en alle berichten willen beantwoorden. Maar het is goed om te weten dat wij honderden berichten per maand ontvangen.
Je staat er niet alleen voor
Al zouden we het nog zo graag willen, het lukt ons niet om diepgaand op al die mails en berichten te reageren met de aandacht die jij verdient. De meeste vragen die ons bereiken zijn te complex om er gewoon in een kort bericht op te antwoorden. Dat betekent niet dat je niet gezien wordt, wij lezen alles van wat er binnen komt. Ons hart gaat uit naar iedereen die het zwaar heeft, je staat er niet alleen voor!
Je verdient oprechte aandacht en iemand die naar je luistert
Uit eigen ervaring weten we hoe belangrijk het is dat er iemand oprechte aandacht voor jou heeft en naar je wil luisteren. Voor die momenten dat je het moeilijk hebt of radeloos bent wil ik je graag wijzen op twee instanties die je 24 uur per dag kunt bereiken en waar mensen zitten die op een liefdevolle en professionele manier naar je willen luisteren en met je mee kunnen denken.
Waar je terecht kan met jouw verhaal als je in Nederland woont
De eerste dat is de luisterlijn, daar vind je dag en nacht een luisterend oor. Bel naar 0900-0767. Je kunt zelfs anoniem bellen, als jij dat prettig vindt!
De tweede is de Zelfmoordpreventie, ook wel bekend als 113. Ook dit telefoonnummer is dag en nacht bereikbaar. Als je aan zelfmoord denkt, kun je daar met deskundige vrijwilligers over praten via de telefoon of chat. Anoniem en vertrouwelijk. Het kan helpen om je gedachten te delen en je gepieker even te onderbreken. Je hoeft slechts je (zelfverzonnen) naam op te geven. Verder vragen zij geen informatie van je.
Waar je terecht kan met jouw verhaal in België
Woon je in België, dan kun je terecht bij Tele Onthaal op de chat of bellen naar 106. Of neem contact op met de zelfmoordpreventie van België of bel naar 1813.
Tot slot: ik hoop dat je in dit artikel een stukje hoop kunt vinden en een beetje moed. En dat je over een tijd opgelucht terug kunt kijken op een moeilijke periode in je leven.
Veel liefs & licht, Jolanda
Dit artikel is een co-creatie van Jolanda Hoogkamer, oprichter van het Centre of joy, met Marco Luchtmeijer van Body and Flow en Sabine Buchholz, healer bij het Centre of joy. Bedankt voor het meedenken Marco & Sabine!
Ik zie het niet meer zitten, ik krijg geen werk en meer, ik ben belazerd.
Hoi Jos, dank je wel voor het delen van je gevoel! Ik hoop dat de tips in het artikel je een beetje steun geven en dat het je helpt te weten dat je er niet alleen voor staat. Weet dat er oprechte aandacht en een luisterend oor is bij de aangegeven hulplijnen: https://www.deluisterlijn.nl/ Tel.: 088-0767 000 en https://www.113.nl/ Tel.: 0800-0113
We wensen je heel veel sterkte, liefs en licht voor jou
Sabine, namens Jolanda Hoogkamer
Lieve Jolanda,
Wat een herkenbare blog. Het klinkt zo mooi, hooggevoelig zijn. Maar niet alles is helaas mooi. Soms is het gewoon teveel. Ik ben alleenstaande moeder van 3 kinderen en een hond. (Oudste ADHD, middelste combi ADHD/ASS, ik ook diagnose ADHD en/of dan hsp’er) Ik heb eigenlijk weinig te klagen, een heerlijk huis gemanifesteerd, hard voor gewerkt om er een mooi plekje van te maken, ik heb een baan die prima verdient, ik doe een prachtige opleiding. Lichamelijk gezond en verder gezonde kinderen.Toch is het leven vaak teveel. De prikkels, daarnaast de hoge eisen aan mijzelf. Daarnaast ook het weten hoe het eigenlijk moet, de teleurstelling wanneer ik uit m’n slof schiet. Het onbegrepen voelen… De vermoeidheid. Soms weet ik het ook niet meer, dan probeer ik me telkens vast te houden aan dat het golven zijn, net als de zee. Het komt maar het gaat ook weer…
Bedankt voor de herkenning.
Lieve Mirella,
Dank je wel voor het delen van je gevoel en wat fijn dat je herkenning kunt vinden in het artikel!
Mooi, het beeld van de golven van de zee! Het is heel herkenbaar dat somberheid, of het gevoel dat het je te veel wordt, komt en gaat in golven. Hoge eisen aan jezelf stellen en regelmatig overprikkeld raken is iets waar veel HSP’s mee te maken hebben. Je mag in liefdevolle zachtheid naar jezelf kijken en voelen of je jezelf op sommige vlakken wilt ontwikkelen. Omgaan met en voorkomen van overprikkeling is iets waarin je jezelf verder kan ontwikkelen, als jij dat wilt. Misschien vind je op onze website of op een andere plek handvaten en tools zodat je kunt genieten van wie jij diep van binnen bent en anders om kan gaan met die golven van zwaarte en overprikkeling.
Weet dat je er niet alleen voor staat, veel licht en liefs
Sabine, namens Jolanda Hoogkamer
Wat ik hier lees is zo herkenbaar, en inderdaad je omgeving begrijpt je vaak ook niet. Opkomen voor jezelf associeert men dan vaak als een vorm van agressie, omdat je vroeger alles over je heen liet gaan.
Daar ben ik klaar mee, en zeg mijn ongezouten mening.
Mooi om te lezen dat je voor jezelf kiest en je grenzen aangeeft! Dat is een belangrijke stap naar zelfliefde en zelfacceptatie.
Heel veel liefs voor jou,
Sabine, namens Jolanda Hoogkamer
Zo herkenbaar wat ik heb gelezen , ook ik heb soms zo veel prikkels omdat ik veel alleen moet doen , dat ik soms geen uitweg weet te vinden dat ik dan sta te Schreeuwen tegen mijn kids wat ik niet wil schreeuwen . Ik weet van mij zelf als ik even rust kan krijgen lekker alles kan uit janken dan gaat het vaak wel weer , vaak dan nog wel veel spijt van wat ik allemaal heb geschreeuwd . Ik Weet dat ik vroeger meer over me heen liet lopen dan nu , soms wordt gewoon even te veel . Dan weet ik het gewoon niet meer. Dan weet ik wel dat ik er over moet praten soms blijft het lastig . Omdat ik bang ben dat niet iedereen mij begrijpt .
Lieve Susanne, ik denk dat veel HSP’s herkenning vinden in wat je schrijft, dank je wel voor het delen???????? In de blog sectie https://withjoy.nl/hsp-blog/ op onze website staan ook veel artikelen met tips hoe je om kunt gaan met overprikkeling en alle emoties die je ervaart, misschien helpt dat je een stukje verder.
Namens Jolanda veel licht en liefs voor jou,????????
Sabine
Waar zal ik beginnen?
57 en al 5 kankers achter de rug. Neuropathie.. Afweerstoornis.. en mis reflexen en recent de diagnose Niet aangeboren hersenletsel door bestraling op men schedel als 14 jarige… Leef al wat jaren in de pijn.. Dat en de vermoeidheid ben ik spuugzat.. Begrip is ver te zoeken.. Van “ach we hebben allemaal wel een keer een pijntje”.. Of als ik app ik wil niet typen wil je me bellen? zucht dus niet.
het is dat ik een hond heb waar ik voor zorg maar als zij er niet was of niet meer is dan overweeg ik serieus een einde eraan te maken. Als ik zo terug kijk toen men vader stierf in 2011 en denk wat heeft hij gemist? Nah niets dus.. dus ik vraag mij werkelijk af wat de zin is om veder door te ploeteren. en ja ik ben ook High sensitive.. Dat weet ik al wat jaren..
Toch vreemd steeds te moeten horen op tv dat lijden steeds anders geïnterpreteerd word. Men denkt voor een ander.. zonder voldoende te beseffen wat he leven nu echt is voor die ander.. Enfin.. ik kijk zo nu en dan rond HOE ik wil gaan (spring niet voor de trein of van een flat) en wat ik wil achterlaten.
Heel veel sterkte en ook succes met jullie..!
Lieve Liesbeth, Dankjewel voor het delen van je verhaal. Ik wilde eigenlijk schrijven dat ik me voor kan stellen dat het moeilijk voor je is. Maar eigenlijk kan ik dat niet, niemand niet, want we weten niet hoe het is om zoveel pijn te hebben en door alle ziektes te gaan. Wat ik me wel voor kan stellen dat het veel impact op jou heeft en dat het zwaar is om te dragen en hiermee te leven. Veel leed ontstaat ook door gebrek aan verbinding met mensen om ons heen.
Wat heb je nodig? Waar verlang je naar? Dat zijn zomaar vragen die je jezelf mag stellen. Misschien is het fijn om je verhaal eens te delen met iemand van de luisterlijn, zoals in het artikel ook staat. Of wellicht nadenken over iemand anders om jouw verhaal mee te delen of hulp te zoeken bij het dragen van de zwaarte. Je bent niet alleen. Ik wens je de kracht toe om uit te reiken naar iemand die je wel ziet en begrip voor je heeft.
Heel veel liefs & licht, Jolanda Maria